Een uitnodiging van de Burgemeester

Vorige week ontving ik een uitnodiging via de app van de burgemeester. Ik werd verwacht bij een bijeenkomst over het programma voor het Archeologisch park 2024. Het Archeologisch park is op loopafstand van de camping en regelmatig passeren in mijn hoofd ideeën over wat je daar allemaal kan doen, het is een fantastische locatie met een onschatbare historische waarde. 

De bijeenkomst startte om 21:00. Normaal gesproken is dit een tijdstip dat ik een kaarsje aansteek, lekker ga schrijven of naast manlief op de bank plof om samen een serie te kijken. Er moest ook nog een vuurkorf terug naar de pro loco, dus ik had al bedacht dat ik dit dan zou combineren met de bijeenkomst. De dame met wie ik had afgesproken om de vuurkorf te retourneren was er niet, waardoor ik te laat op de bijeenkomst aankwam.

De bijeenkomst was in de raadzaal, met parelmoer brocante behang, omlijst met goud en witte decoratie touwen, kroonluchters van plastic of glas, dat kan ik me niet herinneren. Bijna alle stoelen voor de toehoorders waren bezet, evenals de tafels met microfoons en organiserende partners met bekende koppen. De burgemeester was aan het woord dus ik ging stil achteraan zitten en deelde hier en daar een zachte ciao of een glimlach uit. Maar ik was niet de enige die wat later was. De volgende die aankwamen zeiden allemaal luid en duidelijk ‘Buonasera’ bij binnenkomst. Ik nam me voor dat ik de kat uit de boom zou kijken, kijken hoe de Italianen het doen totdat er een duidelijke instructie zou komen wat van mij verwacht werd. Wie mij een beetje kent, weet dat dit een ware uitdaging is voor een jonge enthousiaste hond als ik. Ik had al een heel verhaal voorbereid.

Al vrij snel begreep ik dat dit een kennismakingsgesprek was met een organisatie die was aangesteld om het programma te maken met lokale partijen voor meer draagkracht vanuit de gemeenschap. Precies wat ik ook deed in Rotterdam. Nu was ik alleen een samenwerkingspartner en niet de kartrekker, ook wel eens lekker.

Tegen het einde, toen de eerste toehoorders al aanstalten maakten om te gaan, verkondigde ik toch nog even mijn voorbereide verhaal. Dat onze Nederlandse gasten houden van lokale producten, aperitivo’s, proeverijen, muziek en leuke mozaïek workshops voor de kids, maar dat kinderen uiterlijk om negen uur gaan slapen en dat het voor ons het beste werkt als het elke week op hetzelfde moment georganiseerd wordt. Volgende maand gaan we brainstormen over de inhoud 🙂

Het enthousiasme vonkelde in de ogen, de positieve Suasa vibes waren voelbaar in de raadzaal en met dat gevoel ging ik naar huis. Ik hou van mijn werk. Wordt vervolgd.